نوشته شده توسط: الهه ناز
معرفی ماریجوانا و نژادهای مختلف گل
ماریجوانا (Marijuana) که با نام های دیگری همچون گل، علف، مرجان، وید (weed) و... در ایران شناخته می شود یکی از فراورده های شاهدانه می باشد. این گیاه یک سایکو اکتیو یا داروی فعال کننده روان می باشد که با اهداف تفریحی یا درمانی مورد استفاده قرار می گیرد اما بیشتر مصرف آن با مقاصد تفریحی صورت می گیرد. دو ماده اصلی در این گیاه وجود دارند که برای ما پرکاربرد بوده و تاثیرات زیادی نیز دارند.
تی اچ سی یا تتراهیدروکانابینول به عنوان یک ترکیب موثر و عامل شادی آور در گونه های ماده این گیاه که به دور از گیاهان نر رشد کرده اند به وفور یافت می شود که از آن به عنوان ماریجوانا استفاده می شود. کانابیدیول یا CBD نیز ترکیب اصلی دیگری است که در این گیاه وجود دارد و خواصی متفاوت از THC دارد و زیاد بودن آن باعث کاهش تی اچ سی می شود.
در صورتی که مقدار سی بی دی گیاه بیشتر باشد به آن همپ گفته می شود که کاربردهای بیشتری در بخش پزشکی دارد اما ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ارزان تر بودن یا آسان بودن پرورش در بازارهای خیابانی به عنوان ماریجوانا فروخته شود.
مصرف گیاه همپ به روش دود کردن عوارضی از جمله سرخوشی زود گذر و سردرد خفیفی دارد درحالی که مصرف کنندگان ماریجوانا (در صورت مصرف متاع باکیفیت با دوز مناسب) حداقل تا چند ساعت احساساتی همچون سرخوشی را تجربه می کنند که آن را با اصطلاح هایی همچون high بودن یا «کله پری» توصیف می کنند.
ماریجوانا با اهداف تفریحی و پزشکی مصرف می شود
بذر و گیاه شاهدانه از زمان های باستان مورد توجه بوده و همانطور که از نام آن پیداست کاربردهای فراوانی داشته است به طوری که از هشت هزار سال پیش در خاورمیانه، چین و هند برای تولید الیاف و خواص طبی مورد توجه بود. اینکه از چه زمانی شاهدانه به عنوان سایکواکتیو مورد توجه قرار گرفته است دقیق مشخص نیست اما برخی از پژوهش ها نشانه هایی از وجود شاهدانه در «سوما» که یک دراگ باستانی هندی است دارد.
آشوریان باستان نیز خواص سایکو اکتیو این گیاه را از ایرانیان یاد گرفته اند و در برخی از مراسم مذهبی مورد استفاده قرار دادند. علاوه بر آشوری ها قبایل دیگری بودند که با فواید شاهدانه در زمان باستان توسط ایرانیان آشنا شدند و نام qunubu که توسط آشوریان مورد استفاده قرار می گرفت احتمالا ریشه نام Cannabis (شاهدانه) باشد.
استفاده از علف یا گل با اهداف درمانی یا مذهبی امری رایج است
اگرچه شاهدانه بومی آسیای مرکزی و هند می باشد اما منابع بسیاری وجود دارد که نشان می دهد این گیاه در سراسر جهان مورد استفاده قرار می گرفته است. برای مثال بذرهای کشف شده در پازیریک که استفاده این گیاه در مراسم های اسکیموها یا گزارش های تاریخ هردوت سندی بر این گفته ها هستند و به نظر می رسد مسافران باعث پخش آن شدند به طوری که حتی صوفیان و عرفای مسلمان نیز تا مدت ها از آن استفاده می کردند.
اولین محدودیت برای ماریجوانا در قرن چهاردهم میلادی و در دنیای اسلام اعمال شدند. پس از چند قرن کشت و مصرف آن در کشورهای استعماری محدود شد و تجارت بین المللی ماریجوانا و حشیش در اواخر دهه 1960 با هماهنگی بین المللی در قبال کنترل مواد مخدر، به ممنوعیت های گسترده این ماده در سطح جهان ختم شد. اما با وجود محدودیت های سنگین برای قاچاق و استفاده از ماریجوانا و مجازات های فراوان مصرف آن در میان بسیاری از هنرمندان و خوانندگان جاز و راک رایج بود.
با گذشت یک دهه برخی از کشورها مجازات ها را در صورت داشتن مقادیر کم کاهش دادند و هلند در قرن بیست و یکم اولین کشوری بود که ماریجوانا را آزاد کرد. پس از آن کاهش ممنوعیت ها در دستور کار برخی از کشورهای اروپایی و آمریکایی قرار گرفته است.
در سال 2010 سازمان ملل متحد در گزارش جهانی مواد مخدر اعلام کرد کانابیس پرمصرف ترین ماده برای قاچاق و تجارت غیر قانونی بوده است و مصرف کنندگان آن در سال 2015 به حدود 200 ملیون نفر رسیده است با این حال به نظر می رسد در ایران ماریجوانا پر مصرف ترین ماده بعد از تریاک باشد.
معرفی نژادهای مختلف ماریجوانا
بذرهای مختلفی از شاهدانه وجود دارند که برخی از کمپانی ها اقدام به تشخیص بذرهای ماده با کیفیت و فروش آن می کنند. تا کنون سه نژاد اصلی به نام های ساتیوا، ایندیکا و رودرالیس کشف شده است که مقدار cbd و thc آنها متفاوت بوده و باعث به وجود آمدن تفاوت هایی در اثرگذاری و کاربرد آنها شده است. علاوه بر این نژادهای بسیار دیگری وجود دارند که پیوندی هستند و از ترکیب چند گونه با یکدیگر یا دستکاری ژنتیکی ایجاد شده اند.
شرایط اقلیمی گرم مانند آب و هوای مکزیک یا آفریقای جنوبی برای کشت این نوع از ماریجوانا مناسب می باشد و گل دهی آن در شرایط خاصی اتفاق می افتد. بیش از یازده ساعت در روز نیاز به تاریکی دارد و برگ های آن بلند، نازک و کشیده می باشد.
غلظت thc موجود در ساتیوا کمتر از ایندیکا است و حاوی مقداری cbd است؛ این نژاد باعث تقویت انرژی جسمی نیز می شود که به همین دلیل معمولا در طول صبح یا بعد از ظهر مصرف می شود.
برخی افراد معتقدند مصرف ساتیوا خلاقیت آنها را افزایش داده و موجب شادی بیشتر می شود. بدین ترتیب ممکن است برای افرادی که دچار افسردگی یا خستگی مزمن هستند مناسب باشد. علاوه بر این از ساتیوا برای تسکین برخی از علائم اختلالات خلقی و.. نیز استفاده می شود اما عمده مصرف این نژاد تفریحی است.
پژوهش های انجام شده بر روی تاثیرات ماریجوانا با مشکلاتی روبرو است چرا که ممکن است برخی از مصرف کنندگان دخانیات یا سایر روان گردان ها را نیز استفاده کنند، علاوه بر این سن، شخصیت و آمادگی ذهنی و عوامل دیگری هستند که در تاثیرات این ماده نقش دارند.
ایندیکا نژادی است که نخستین بار در ناحیه هندوکش و در افغانستان کشت شده است. پس شرایط اقلیمی سرد و کوهستانی برای آن مناسب می باشد و معمولا کوتاه تر از ساتیوا بوده و بوته مانند است. برگ های ایندیکا ضخیم تر و گردتر از ساتیوا است و جوانه های آن به صورت دسته ای رشد می کنند.
بر خلاف ساتیوا غلظت Thc در این نژاد بیشتر است و نوعی قوی از ماریجوانا محسوب می شود. این نژاد خاصیت آرام بخشی و خواب آوری بالایی دارد بدین ترتیب برخی افراد پس از مصرف آن به شدت بی حال می شوند به همین دلیل معمولا شب ها مصرف می شود.
علاوه بر این به دلیل داشتن تی اچ سی بیشتر ایندیکا برای تسکین درد نیز مناسب تر می باشد. اگرچه بیشتر نژادهای امروزی پیوندی هستند و ترکیبی از ایندیکا و ساتیوا می باشند که باعث می شود برخی از مصرف کنندگان به حالت هایی چون افزایش تمرکز، خلاقیت و... دست یابند. اگرچه تاثیرات ذهنی ماریجوانا در همه افراد یکی نیست و ممکن است گاهی نیز مسائلی عادی، پیچیده شوند یا درک درستی از واقعیت شکل نگیرد.
دهه هاست که نوعی از ماریجوانا به صورت خود رو در برخی مناطق از اروپا و روسیه دیده می شود؛ دانشمندان به تازگی با بررسی دقیق تر آن فهمیدند که این نژاد ژنتیکی خاص تر دارد و در حقیقت چیزی بین ساتیوا و ایندیکا به شمار می رود. دلیل اینکه این نژاد نسبتا ناشناس مانده است تاثیر ضعیف آن برای کاربردهای تفریحی و پزشکی است اما اصلی ترین تفاوتش رشد سریع رودرالیس است به طوری که فاصله بذر تا برداشت آن یک ماه می باشد.
بوته کوتاه این نژاد بیست سانتی متر بیشتر قد ندارد و در مناطق سردسیر و کم آفتاب سریعا کامل می شود. این ژن خاص برای پرورش دهندگان اهمیت بسیاری دارد.
ماریجوانا پیوندی رایج ترین نوع در بازار می باشد
هرسال وید باز ها با پیوند گیاه های والد سعی می کنند نوعی جدید از ماریجوانا را پرورش دهند که تاثیرات مطلوب داشته باشد. ممکن است برخی از پرورش دهندگان بخواهند تی اچ سی بیشتری بدست آورند یا در طعم و ظاهر گیاه تفاوت هایی ایجاد کنند. هیبرید ها معمولا از پیوند ستیوا و ایندیکا بدست می آید اما ممکن است رودرالیس نیز برای کاهش زمان مورد نیاز مورد استفاده قرار گیرد. به صورت کلی نژادهای پیوندی را می توان به سه دسته زیر تقسیم کرد:
1. ستیوای غالب یا Sativa-dom
2. ایندیکای غالب یا Indica-dom
3. و نژادهای متوازن یا Balanced
روش های مختلف مصرف ماریجوانا ممکن است تاثیرات متفاوتی بر بدن شما بگذارد. وقتی دود ماریجوانا را به ریه ها استنشاق می کنید، ترکیبات بلافاصله وارد جریان خون شما می شوند و به سرعت به مغز و سایر اعضای بدن راه پیدا می کنند. اثرات ممکن است طی چند ثانیه تا چند دقیقه شروع شود.
هنگامی که محصولات حاوی ماریجوانا می خورید یا می نوشید، ترکیبات باید قبل از رسیدن به جریان خون از سیستم گوارش و کبد عبور کنند. این اثرات ممکن است طی چند دقیقه تا چند ساعت بروز کند.
اثراتی که ممکن است مصرف ماریجوانا بر بدن شما قرار دهید عبارتند از:
• حواس و تفکر شما ممکن است مشکل پیدا کند.
• ممکن است بر سلامت روان شما تأثیر بگذارد.
• شما به مصرف ماریجوانا اعتیاد پیدا می کنید.
• ریه های شما ممکن است صدمه ببیند.
• ممکن است احساس گرسنگی کنید.
• به قلب شما آسیب می رساند.
• در زنان باردار باعث تولد نوزاد کم وزن می شود.
برای مصرف ماریجوانا می توان از روش های مختلفی استفاده کرد؛ رایج ترین روش رول زدن با استفاده از پیپرهای مخصوص است اما ممکن است برخی از افراد از جویز، بانگ یا چلیم و... استفاده کنند یا از ماریجوانا به صورت خوراکی (با ترکیب در کیک، آبنبات، نوشیدنی ها و...) مصرف کنند.
بانگ و چلیم برای مصرف ماریجوانا
علاوه بر کیفیت محصول، نوع مصرف در اثرگذاری تاثیر بسیاری دارد. در صورت مصرف دوز مناسب با روش خوراکی تاثیرات منفی مانند شکاک شدن و... کمتر می شوند و فرد بیشتر احساس آرامش می کند اما زیاده روی در آن ممکن است تاثیر برعکسی داشته باشد و باعث بروز مشکلات گوارشی شود.
گردآوری:بخش سلامت بیتوته
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
